2. کافی کتاب
    Crossing the Water


    Black lake, black boat, two black, cut-paper people.
    Where do the black trees go that drink here?
    Their shadows must cover Canada.

    A little light is filtering from the water flowers.
    Their leaves do not wish us to hurry:
    They are round and flat and full of dark advice.

    Cold worlds shake from the oar.
    The spirit of blackness is in us, it is in the fishes.
    A snag is lifting a valedictory, pale hand;

    Stars open among the lilies.
    Are you not blinded by such expressionless sirens?
    This is the silence of astounded souls


    گذر از آب


    دریاچه سیاه، قایق سیاه، دو آدم سیاه که گویی آدمکهایی کاغذی اند
    درختان سیاهی که از اینجا آب می نوشند به کجا چنین شتابانند؟
    آیا مگرنه که باید بپوشاند سایه ها شان  تمام وسعت کانادا را؟
    از نیلوفران آبی قطره وار ،  پرتو نوری فرو می چکد
    برگها نمی خواهند ما هیچ عجله ای داشته باشیم
    آنها گردند و صاف ، پر از پند و اندرز های سیاه

    آبها بسان جهانی سرد از تکانه ی پارو می لرزد
    روح سیاهی ها در ما و ماهی هاست
    خود مانعی برای رفتن است وقتی دست پریده رنگ شاخه ای به علامت وداع بالا می آید

    ستاره‌ها باز می شوند میان زنبق ها
    آیا زنان پری پیکر دریا تو را با سکوتشان چشم بندی وافسون نمی کنند؟
     این است سکوت ارواح مبهوت متحیر

    ترجمه : محمد حسین بهرامیان