320 - حمید مصدق
- کاشکی پنجه ی من
در شب گیسوی پرپیچ تو راهی می جست
حمید مصدق
+ نوشته شده در سه شنبه هشتم بهمن ۱۳۹۲ ساعت 10:32 توسط علی
|
267 - حمید مصدق
- گفته بودند که از دل برود یار چو از دیده برفت
سالها هست که از دیده‌ی من رفتی لیک
دلم از مهر تو آکنده هنوز
دفتر عمر مرا
دست ایام ورقها زده است
زیر بار غم عشق
قامتم خم شد و پشتم بشکست
در خیالم اما
همچنان روز نخست
تویی آن قامت بالنده هنوز
در قمار غم عشق
دل من بردی و با دست تهی
منم آن عاشق بازنده هنوز
آتش عشق پس از مرگ نگردد خاموش
گر که گورم بشکافند عیان می‌بینند
زیر خاکستر جسمم باقیست
آتشی سرکش و سوزنده هنوز
حمید مصدق
+ نوشته شده در سه شنبه بیست و هشتم آبان ۱۳۹۲ ساعت 9:6 توسط علی
|
263 - حميد مصدق
- تمام مزرعه از خوشه های گندم پرو هیچ دست تمنا ، دريغ!سنبله ها را درو نخواهد کرددروگران همه پیش از درو، درو شده اند ...حميد مصدق
+ نوشته شده در یکشنبه بیست و ششم آبان ۱۳۹۲ ساعت 13:18 توسط علی
|
247 - حمید مصدق
من گمان می کردم
دوستی، همچون سروی سرسبز
چارفصلش همه آراستگی ست
من چه میدانستم
دل هر کس، دل نیست . . .
حمید مصدق
+ نوشته شده در دوشنبه بیست و دوم مهر ۱۳۹۲ ساعت 8:0 توسط علی
|
219 - حمید مصدق
- تو به من خندیدیو نمی دانستیمن به چه دلهره از باغچه همسایهسیب را دزدیدمباغبان از پی من تند دویدسیب را دست تو دیدغضب آلوده به من کرد نگاهسیب دندان زده از دست تو افتاد به خاکو تو رفتی و هنوزسالهاست که در گوش من آرام آرامخش خش گام تو تکرار کنانمی دهد آزارمو من اندیشه کنانغرق این پندارم-که چراخانه کوچک ماسیب نداشتحمید مصدق
+ نوشته شده در دوشنبه هجدهم شهریور ۱۳۹۲ ساعت 7:46 توسط علی
|
217 - حمید مصدق
- اين مرد خود پرستاين ديو، اين رها شده از بندمست مستاستاده روبه روي من وخيره در منستگفتم به خويشتنآيا توان رستنم از اين نگاه هست ؟مشتي زدم به سينه او،ناگهان دريغآئينه تمام قد روبه رو شكست .حمید مصدق
+ نوشته شده در دوشنبه هجدهم شهریور ۱۳۹۲ ساعت 7:45 توسط علی
|
216 - حمید مصدق
- در تـــــوهــــزار مزرعـــه خشـــخاش تازه است.آدمبه چشم های تو معتاد می شود...حمید مصدق
+ نوشته شده در دوشنبه هجدهم شهریور ۱۳۹۲ ساعت 7:44 توسط علی
|
215 - حمید مصدق
- در شبان غم تنهایی خویشعابد چشم سخنگوی تواممن در این تاریکیمن در این تیره شب جانفرسازائر ظلمت گیسوی توام.گیسوان تو پریشانتر از اندیشه منگیسوان تو شب بی پایانجنگل عطرآلودمن هنوز از اثر عطر نفس های تو سرشار سرور ،گیسوان تو در اندیشه منگرم رقصی موزون .کاشکی پنجه مندر شب گیسوی پرپیچ تو راهی می جست.چشم من ، چشمه زاینده اشک ،گونه ام بستر رود .کاشکی همچو حبابی بر آب ،در نگاه تو رها می شدم از بود و نبود .حمید مصدق
+ نوشته شده در دوشنبه هجدهم شهریور ۱۳۹۲ ساعت 7:43 توسط علی
|
57 - حمید مصدق
کافی کتاب شعر
دشت ها نام تو را می گویندکوه ها شعر مرا می خوانندکوه باید شد و ماندرود باید شد و رفتدشت باید شد و خوانددر من این جلوۀ اندوه ز چیست ؟در تو این قصۀ پرهیز ــ که چه ؟در من این شعلۀ عصیان نیازدر تو دمسردی ِ پاییز ــ که چه ؟حرف را باید زد!درد را باید گفت!سخن از مهر من و جور ِ تو نیستسخن از متلاشی شدن دوستی استو عبث بودن ِ پندار ِ سرورآور ِ مهرآشنایی با شور ؟و جدایی با درد ؟و نشستن در بُهت ِ فراموشی یا غرق ِ غرور ؟سینه ام آئینه ای ست،با غباری از غمتو به لبخندی از آئینه بزدای غبارآشیان ِ تهی ِ دست ِ مرامرغ ِ دستان ِ تو پُر می سازندآه مگذار ، که دستان من آناعتمادی که به دستان ِ تو دارد به فراموشی ها بسپاردآه مگذار که مرغان ِ سپید دستتدست ِ پُر مهر ِ مرا سرد و تهی بگذاردمن چه می گویم ، آه ...با تو اکنون چه فراموشی هابا من اکنون چه نشستن ها، خاموشی هاستتو مپندار که خاموشی منهست برهان ِ فراموشی ِ منمن اگر برخیزمتو اگر برخیزیهمه برمی خیزند ...حمید مصدق
+ نوشته شده در سه شنبه بیست و هفتم فروردین ۱۳۹۲ ساعت 14:25 توسط علی
|
دو خط چایی، یک فنجان خاطره، کمی انتظار.... بوسه ای نزدیک!