149 - گروس عبدالملکیان
باد که می آید
خاکِ نشسته بر صندلی بلند می شود
می چرخد در اتاق
دراز می کشد کنار زن ،
فکر می کند
به روزهایی که لب داشت.
گروس عبدالملکیان
+ نوشته شده در سه شنبه بیست و دوم مرداد ۱۳۹۲ ساعت 23:46 توسط علی
|
کافی(کتاب)شـــــعر
شعری که زندگی ست ...
دو خط چایی، یک فنجان خاطره، کمی انتظار.... بوسه ای نزدیک! kafiketab@yahoo.com
نوشته‌های پیشین
آرشیو موضوعی
- سهراب سپهری
- احمد شاملو
- مهدی اخوان ثالث
- هوشنگ ابتهاج
- سید علی صالحی
- فروغ فرخزاد
- شفیعی کدکنی
- شمس لنگرودی
- سیاوش کسرایی
- ای لیا
- رسول یونان
- قیصر امین پور
- احمدرضا احمدی
- فریدون مشیری
- عباس معروفی
- مولوی
- نیمایوشیج
- شهریار
- حسین پناهی
- پابلو نرودا
- حافظ
- نزار قبانی
- منیره حسینی
- حمید مصدق
- بیژن نجدی
- اکبر اکسیر
- سید محمد مرکبیان
- افشین یداللهی
- جلیل صفربیگی
- ناهید عرجونی
- گروس عبدالملکیان
- پل الوار
- کیکاووس یاکیده
- نجمه زارع
- فریبا عرب نیا
- فاضل نظری
- شیرکو بی کس
- خورخه لوئیس بورخس
- ایلهان برک
- چارلز بوکوفسکی
- شیون فومنی
- سعدی
- منوچهر آتشی
- نصرت رحمانی
- محمد علی سپانلو
- اقبال لاهوری
- لیلا کردبچه
- ساره دستاران
- یغما گلرویی
- عزیز نسین
- سعاد محمد الصباح
- حسین منزوی
- آنا آخماتووا
- سایرین
- علیرضا روشن
- محمدعلی بهمنی
- اورهان ولی
- صدف درخشان
- شل سیلور استاین
- سیلویا پلات
- رضا براهنی
- مارگوت بیکل
- ناظم حکمت
- یاور مهدی پور
- عین القضات همدانی
- غاده السمان
- شاعران ترک
- شاعران عرب